Logo Villa pinedo small
Mijn oudersLiefde

Masterclasssss 'Wat betekent de scheiding voor jouw eigen liefdesleven?'

DEEL dit verhaal MET ANDEREN

DOOR : VILLA PINEDO | FOTO: BEELDBANK VILLA PINEDO

0

Geplaatst op: 22-10-2024

De liefde…een thema dat ons als jongvolwassenen met gescheiden ouders nogal kan bezighouden. Je verbinden met anderen, hoe doe je dat eigenlijk? Als je zelf hebt meegekregen dat zo’n verbinding ook weer kan stoppen? Is happily ever after nog wel de norm? Hoe kijken wij hier als jonge generatie tegenaan? 

Dat soort vragen staan centraal tijdens de masterclass van Villa Pinedo, speciaal georganiseerd voor alle jongvolwassenen (18-30 jaar) met gescheiden ouders in Nederland! Twee deskundigen van Villa Pinedo nemen je mee in de wondere wereld van de liefde, in relatie tot het hebben van gescheiden ouders. Er worden persoonlijke ervaringen gedeeld en er is ruimte om met elkaar in gesprek te gaan. Want hoe fijn is het om herkenbare ervaringen en verhalen van anderen te horen?! Of je nu zelf in een relatie zit, aan het daten bent of als je momenteel (happy) single door het leven gaat.

Hier wil jij toch ook bij zijn? Koop dan snel hier je kaartje!

ALLES OP EEN RIJTJE 

  • Voor wie: jongvolwassenen met gescheiden ouders tussen de 18 en 30 jaar, die GEEN vrijwilliger zijn bij Villa Pinedo

  • Datum: 21 november

  • Tijd: 19:30-21:00 uur (inloop vanaf 19, we starten om 19:30 stipt)

  • Prijs: €8,65

  • Locatie: op het kantoor van Villa Pinedo: Nachtegaalstraat 1A, Utrecht (10 minuten met de bus vanaf Utrecht Centraal)

  • Voertaal: Nederlands

  • Neem een +1 mee! Ps. diegene moet dan ook gescheiden ouders hebben, tussen de 18 en 30 jaar oud zijn en natuurlijk een eigen kaartje kopen ;) 

  • Inclusief drinken en snacks 

Vol = vol! Kan je toch niet komen? Meld je dan minimaal 48 uur van tevoren af, zodat iemand anders in jouw plaats kan komen.



Reacties (0)

📄 Laat een reactie achter!

Herken jij je in dit verhaal, heb je een goeie tip of wil je iets delen? We horen het graag!

Relevante blogs of vlogs

Mijn gesprek bij de kinderrechter tijdens de scheiding
Mijn gesprek bij de kinderrechter tijdens de scheiding
Mijn woonsituatieRechtenGedachten en gevoelens

📖 Mijn gesprek bij de kinderrechter tijdens de scheiding

Toen ik 13 jaar oud was gingen mijn ouders scheiden. Na de scheiding van mijn ouders was er vooral een strijd om de omgangsregeling. Mijn moeder wilde dat ik en mijn broertjes en zusje voornamelijk bij haar zouden blijven, met om de twee weken een weekend bij mijn vader. Mijn vader wilde graag dat de tijd gelijk zou worden verdeeld, dus 50/50.

In die tijd hadden mijn vader en ik vaak ruzie en wilde ik eigenlijk helemaal geen contact met hem. Toen ik een brief kreeg waarin ik werd uitgenodigd door de kinderrechter om mijn verhaal te vertellen, voelde ik mij vooral overweldigd. Het was een zakelijke brief, vol moeilijke woorden en het zag er erg serieus uit. Het voelde alsof ik een enorme verantwoordelijkheid op mijn schouders kreeg om te beslissen over hele belangrijke dingen, alsof mijn woorden definitief zouden zijn en alles zouden vastleggen.

Ik had niet echt verwachtingen van het gesprek bij de kinderrechter. Het liefst wilde ik er niet te veel aan denken en het gewoon gedaan hebben. Voor mijn gevoel gaf de brief voor het kindgesprek niet echt een keus of ik wel of niet wilde komen, wat ervoor zorgde dat ik er ook met tegenzin naartoe ben gegaan.  

De dag zelf herinner ik mij nog super goed. We parkeerden de auto in een parkeergarage met rode vlakken aan de zijkanten. Toen ik in het gerechtsgebouw kwam moest ik door de detectiepoortjes: dat voelde een beetje alsof ik iets crimineels had gedaan. Ik dacht iedere keer, hier komen echt gevaarlijke mensen toch alleen?

Het gesprek zelf vond plaats in een grote zaal. De kinderrechter zat op een verhoging en ik moest iets omhoog kijken om hem aan te kijken, hierdoor voelde ik mij heel klein. Ik had van tevoren samen met mijn mentor opgeschreven wat ik graag wilde vertellen en dit papiertje had ik mee, zodat ik hier tijdens het gesprek nog eens op kon kijken als ik het even niet meer zou weten. De kinderrechter was een vriendelijke man, die echt de tijd nam om naar mijn verhaal te luisteren. Dit was een enorm verschil met andere hulpverleners die ik al had gesproken. Voor het eerst in de scheiding had ik het gevoel dat mijn mening er echt toe deed.

Na de zitting besloot de kinderrechter dat ik geen contact hoefde te hebben met mijn vader, zoals ik dat graag wilde. Waarom de rechter dit besloten had is nooit echt duidelijk geworden, maar na het gesprek zei de rechter dat hij vond dat ik in staat was een keuze te maken die goed was voor mij. Vanaf dat moment heb ik mijn vader ook een paar jaar niet gesproken.

Maar sinds een paar jaar geleden heb ik weer goed contact met mijn vader. We kunnen weer met elkaar praten en ik denk dat de tijd apart nodig was om onze relatie te herstellen. Als we gedwongen waren geweest om contact te houden, hadden we misschien alleen maar meer ruzie gehad en zouden we nog verder uit elkaar gegroeid zijn.

Ik kijk positief terug op de uitspraak van de kinderrechter. De keuzes die ik heb gemaakt in dat gesprek, wat ik heb verteld, waren niet definitief. Het voelde toen wel alsof mijn woorden voor altijd vast stonden, maar dat is niet waar. Mensen veranderen, situaties veranderen en je kunt altijd terugkomen op beslissingen die eerder zijn genomen. Het belangrijkste is dat ik heb geluisterd naar wat goed voelt voor mij.

0

11-09-2024

Verhaal lezen
“Door mijn vooroordelen wilde ik niks te maken hebben met de rechter”
“Door mijn vooroordelen wilde ik niks te maken hebben met de rechter”
RechtenGedachten en gevoelens

📖 “Door mijn vooroordelen wilde ik niks te maken hebben met de rechter”

Opeens lag er een brief voor de deur. Mijn naam stond erop. Daarnaast lag een brief met de naam van mijn zusje. Mijn ouders gingen scheiden toen ik 13 jaar oud was. Er moest veel geregeld worden, zoals nieuwe woningen, de verhuizing, en de omgangsregeling. 

Op een dag kregen mijn zusje en ik allebei een brief van de rechter. Mijn zusje is 3 jaar jonger dan ik en was op het moment van de scheiding dus 10 jaar. In de brief werden we uitgenodigd om in gesprek te gaan met de rechter. Toen ik de brief las, liet deze veel indruk bij mij achter. ‘Ik had toch niks strafbaars gedaan?’ Deze gedachte kwam door mijn associatie met de rechter. In mijn hoofd stond het vast.

‘Je moet naar de rechter als je iets hebt gedaan wat niet mag, maar heb ik dan iets fout gedaan in de scheiding? Komt de scheiding misschien zelfs wel door mij en moet ik daarom met de rechter praten?’ 

Bij de brief kreeg ik geen uitleg. Daardoor bleef dit vooroordeel in stand. Als er uitleg in de brief had gestaan over waarom en hoe dit kindgesprek in zijn werking ging, had ik het waarschijnlijk wel gedaan. Destijds was ik er al vrij snel uit dat ik het kindgesprek niet wilde doen. Daarom heb ik de keuze gemaakt om niet te gaan praten met de rechter.

Met mijn ouders heb ik bijna niet gepraat over het krijgen van deze brief. Mijn ouders vonden dat dit mijn keuze was, en ik moest deze zelf maken. Een andere reden waarom ik niet wilde, was omdat ik vond dat de scheiding iets tussen mijn ouders was. Kort gezegd, wilde ik er niks mee te maken hebben. Het liefst ging ik alles wat te maken had met de scheiding uit de weg. 

Nu ik vrijwilliger ben bij Villa Pinedo, heb ik veel geleerd over het kindgesprek en de rechter. Nu weet ik dat de rechter dit gesprek aanbiedt vanuit goede bedoelingen, om kinderen met gescheiden ouders te helpen. Ook heb ik geleerd dat de rechter niet per se een persoon is die alleen maar straffen uitdeelt aan criminelen. Ik denk dat als ik deze info had gekregen bij de brief, dat ik destijds wel naar de rechter was gegaan.

0

12-09-2024

Verhaal lezen
Over de systemische wetmatigheden
Over de systemische wetmatigheden
Mijn oudersRechten

📖 Over de systemische wetmatigheden

Deze maand besteedt Villa Pinedo aandacht aan het thema ‘rechten’. Wanneer we kijken naar de rechten van kinderen in onze maatschappij is het naar mijn mening erg belangrijk om te kijken hoe we, wanneer er een uitspraak wordt gedaan, ook ‘de wissels onder water’ goed kunnen krijgen voor de toekomst. Want als wie niet in de onderstroom kijken wat er speelt, blijven bepaalde patronen zich herhalen. Door ook systemisch wijze keuzes te maken, creëer je randvoorwaarden voor een goed, waardig en vervuld leven. 

Als de wissels onder water goed staan, ondervind je weinig weerstand van de (on)zichtbare onderstroom. Alle seinen staan op groen. Je leeft in plaats van dat je wordt geleefd of op de overlevingsstand staat. En al zouden zich tegenslagen voordoen, wat onvermijdelijk is in het leven, dan weet je daar behendig en veerkrachtig mee om te gaan.

In deze column deel ik graag een aantal systemische wetmatigheden met je. Deze wetmatigheden kun je voor je laten werken, door er niet tegen te vechten. De stroming van de rivier is uiteindelijk altijd sterker dan de kracht van de zwemmer.

JOUW POSITIE ALS KIND

Je kunt geen redder van je ouder(s) zijn. En ook geen rechter. Gebeurt dit wel, dan sta je niet op de juiste plek in jouw familiesysteem waardoor je tekorten oploopt.

Jij blijft de kleine, je ouders blijven de grote. Je hoeft en kunt niet voor je ouders zorgen.

De scheiding van je ouders hoort bij jouw lot. Je lot omvat alle omstandigheden die jou vormen tot wie de persoon die jij vandaag de dag bent.

Je bestaat voor 50% uit papa en voor 50% uit mama. Hoe meer je hen afwijst, hoe lastiger het is om langdurig tevreden te worden over jezelf.

VOOR JE OUDERS

Systemisch gezien is het belangrijk dat ouders de relatie met elkaar boven de relatie met hun kinderen zetten, hoe gek dat ook klinkt. Kinderen kunnen ontspannen als ze voelen dat hun vader en moeder elkaar respecteren en oké zijn met elkaar.

Ouders ontlasten hun kinderen als zij accepteren dat hun kind evenveel van hem of haar mag houden als van de andere ouder. Als de ene ouder onvoldoende wordt gerespecteerd door de andere ouder (of zelfs wordt afgewezen), kan je als kind niets anders doen dan onbewust loyaal worden aan de ouder die wordt afgewezen. Je voelt je als kind tegelijkertijd afgewezen in jouw eigenheid.

Stiefouders kunnen een prachtige rol vervullen in het leven van de kinderen. Maar zij worden nooit de ouders.

WANNEER HET CONTACT VERBROKEN IS

Je bent en blijft altijd het kind van je biologische ouders, of er nu contact is of niet.

In het dagelijks leven kan je contact verbreken. Systemisch gezien kun je de verbinding echter nooit verbreken, omdat jij en je ouders deel uitmaken van hetzelfde familiesysteem. Door het verbreken van contact vanuit afwijzing of oordeel, ga je uit verbinding en wordt de systemische trekkracht alleen maar groter. De verbinding is dan omgezet in een binding. Je gaat bijvoorbeeld meer en meer op je ouder lijken, ook al wil je dat niet. Kun je je ouder innerlijk een plek in je hart geven? Zo ja, dan ontstaat er rust. Hier hoeft niet per se contact voor te zijn. Het gaat om jouw innerlijke houding

Uit contact gaan doordat je oordeelt over een ouder, staat gelijk aan het jezelf slecht laten gaan. De kunst is om eerst ‘ja’ te zeggen tegen de mens die jouw ouder is, inclusief al het mooie en minder mooie, om vervolgens ‘nee’ te kunnen zeggen tegen het gedrag dat jou mogelijk geen fijn/onveilig gevoel geeft. Je mag namelijk altijd jezelf begrenzen.

Wat roepen deze zinnen bij je op? En welke wetmatigheid mag in jouw leven nog meer aandacht krijgen? 💭

0

26-09-2024

Verhaal lezen
Aan alle gescheiden ouders
Mijn oudersGedachten en gevoelensSteunLiefdeWat de f@#ck?! kant kiezen verliefd verhuizenouders gescheiden ouders boodschapper negatief praten onaardig missen verdriet negeren houden van ruzie

📖 Aan alle gescheiden ouders

Deze open brief is al aan meer dan 250.000 ouders gegeven. Er staat in wat veel kinderen met gescheiden ouders denken en voelen. Je kan deze brief aan je ouders geven. Het kan je helpen om ze te laten weten wat er in jou omgaat.

Bekijk brief